Deze foto’s brengen je fantasie tot leven, alhoewel ik het niet echt meer foto’s durf te noemen. Het is veel meer dan dat.

De communicatie verliep voornamelijk via de mail. Er volgde altijd vrij snel een antwoord.

Bij de ingang werden we opgehaald en door het doolhof naar een kamertje geleid. Je kon duidelijk zien dat hier gewerkt werd door kunstenaars. In de ruimte stond al een enorm doek klaar en een opstelling voor de kinderen om op de foto gezet te worden. Er was een relaxte bank en we werden voorzien van wat drinken en de kinderen vielen direct aan op de paaseitjes die op de tafel stonden. Voor de foto die we hadden uitgekozen was het verzoek om gekleurde effen zomerkleding mee te nemen.

Normaal is er de tijd om even te wennen aan de nieuwe omgeving, en wat te eten en drinken. Aangezien ze in de auto in slaap waren gevallen wilde ik het maken van de foto’s het liefste zo snel mogelijk achter de rug hebben. Hoe langer we zouden wachten, des te huileriger en hangeriger ze zouden worden. Dan is het heel erg fijn dat alles al klaar staat en de foto’s direct genomen kunnen worden. Oma nam een plaats in tussen de lampen om de kinderen af te leiden en naar haar te laten kijken. Regelmatig werd er iets met de lampen geschoven omdat ze niet zo heel erg stil zaten. Zeker als je twee kinderen achter elkaar zet krijg je last van schaduwwerking op het gezicht van de achterste. De oudste hield heel stevig twee paaseitjes in haar hand, terwijl onze zoon ze een voor een in zijn mond stopte. Later toen we even niet opletten zelfs met het folietje er nog omheen… En oma die ermee ging jongleren en de kinderen liet lachen. Af en toe moest er even een plukje haar van onze dochter recht gelegd worden, of wat gesmolten chocolade uit de mond van zoonlief weg gepoetst worden. Toch zat het er binnen no time op.

Langer dan een kwartier zijn we volgens mij niet bezig geweest. De verwarming was nog niet optimaal, dus konden we de kinderen weer lekker warm aankleden. Terwijl de foto’s op de laptop klaar werden gezet. Met behulp van de knopjes mocht je foto’s weggooien of een vlaggetje geven. Weggooien vind ik altijd eng, je weet maar nooit. Dus hield ik het op markeren. De gemarkeerde foto’s werden vervolgens nog even teruggehaald zodat we het nog even langs konden lopen. Dit waren stuk voor stuk foto’s die naar mijn mening erg mooi zouden staan, aan hun de taak om er een, of meer, uit te kiezen. Het was duidelijk dat de kinderen toe waren aan een middag dut, dus hebben ze ons weer naar buiten geholpen en konden we weer naar huis. Waarbij we een groot deel van de terugrit het over dit werk hebben gehad. Zo indrukwekkend is het.

HET RESULTAAT

Daarna was het een kleine twee weken vol spanning wachten op het resultaat. Ze hebben laten zien hoe de foto op zee uit het Rembrandtkunstwerk  is opgebouwd uit enorm veel andere foto’s. Dit is echt knip en plakwerk voor professionals, ongelofelijk. Iedere golf, de zeilen, de zon, de wolken zijn allemaal losse foto’s die ze zelf met elkaar combineren tot het indrukwekkende eindresultaat. Bij de origami-dieren waar wij voor hebben gekozen hebben ze het dier eerst op de foto gezet. Om er vervolgens een mooie achtergrond achter te monteren. De kinderen worden hier vervolgens in geplakt. Waarbij het geen probleem is om als de een mooi kijkt en de ander minder mooi ze met elkaar te combineren. Wat erg fijn is, want op de eerste foto’s staat zoonlief het leukst en op de laatste onze dochter. Zodat er uiteindelijk een geweldige foto ontstaat. Waarvan je het resultaat hieronder kan bewonderen. Een kunstwerk waarbij de verbeelding zijn werk doet en zeker niet zou misstaan aan de muur.

En dit is slechts een foto; ze hebben nog veel meer gave ontwerpen. Die zeker de moeite waard zijn van het bekijken.